บทที่ 254

“ค่ะ” เหยียนซีลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่เพราะกลัวว่าเขาจะเป็นห่วงจึงรับมา “ขอบคุณค่ะหัวหน้า”

ฉินอี่โม่ไม่ได้พูดอะไร ดวงตาที่ดำขลับดุจน้ำหมึกคู่นั้นจับจ้องมาที่เธอด้วยแววตาซับซ้อนหลากหลายความรู้สึก

เขาอยากจะรั้งเธอไว้ ไม่อยากให้เธอไปเสี่ยงอันตราย

แต่เขาก็รู้ดี

โป๋เหยี่ยนคือเป้าหมายที่พวกเขาตั้งใจแน่วแน่ว...